به نام او  

این ها...

قطره های لک شده ی اشک است یا باران،

روی شیشه ی ویترین چشم های من...؟!

یا این که، ایـــــن...

امتداد اخـــــمِ توست یا زخمِ من؟!

چه ثانیه های عجیبی...

وقتی نمی فهمم چه را شکسته ای...

دلم را...؟!

سَرم را...؟!

یا عینکی بی شیشه...

دل نوشت: این خموده که می بی نی،  

فقط ویترینی بود برای دیدن چشمانت ...

که از من د و ر ند ...

حیف...!

دیده نوشت: گمانم، عینکی ها درک می کنند چه می گویم،  

و چه عذابی ست بدونِ این نازنین هایِ دل نازکِ شکستنی، زیستن!!:)