گفته بودي که شوم مست و دو بوست بدهم
وعده از حد بشد و ما نه دو ديديم و نه يک

سلام، ميگم حسادت شاعر به دامن چيز قشنگيست، خسته شدنش از ديوار پيراهن هم. خب شاعر است و دلش مي گيرد از اين همه دوري.
خب چقدر استعاره هايش و کنايه هايش نرم است
و خب من اين تيپ شعر ها را دوستش دارم.
و بعد اينقدر در لفافه، واضح حرف زدن هم قشنگ است ديگر! مثل آن سبدهاي ميوه و سيب هاي سفيد که يادت هست.
تائيد يک شعر خب تائيد محتوا و صنعت ادبي آن است. من هم صنعتش را دوست داشتم هم معنا و حسش را، تو هنو مثل من دچار تکرار خطوط موازي خاطرات نشده اي.
من اينجاي جهان گمم، پيچيده در لفافه ي سکوت و اشک.