سلام نيلوفر جونم...ممنون.شکر خدا.تو چطوري؟برگشتي بالاخره...:) منم همينطور...يادت بودم عزيزم...:*

سارا خانوم ِخوشگل خانوم!سلام!:دي خوش اومدي...:*خيلي ممنونم ولي واقعا به گرد نوشته هاي شما هم نميرسن... يعنيا...........عمرن!:دي

سلام...ممنون.اوهوم آبجي جوني...:) چه کنيم با اين همه درس نخونده ديگه...!؟بدجور مشغوليم...:) فدات...:* التماس دعا واسه تمام ما بچه هاي شب امتحاني...:دي

سلام سکوت جان...خيلي خوش مياي...که بهم سر ميزني...:* محتاجيم عزيز..بسي...:(

اوهوم...بدجوري هم شکسته...:) اهان...پس اين شکستگي رو گفتي رسما درک ميکني خواهري؟!:(

دستمال داشتي رو نميکردي،بي وفا؟!:دي بعد خالي نبند تو کجا درک ميکني عينکي بودنو؟!نکنه لنز گذاشته بودي...؟ما که عينک نديديم رو چشمات!:((شايدم منظورت نخورديم نون گندمه؟!:(

سلام لاله جوني...خدارو شکر که چشمات قشنگ ميبينه...:)

پلي...؟!مي بينم که تو هم مثل من بدجور معتاد عينکي،آبجي...!:دي دقيقا همينه که گفتي...کاملا موافقم باهات...بعد اون لحظه که بالاخره دستت بهش ميخوره بايد کلي شکر خدا رو بکني که پات بهش نخورده!:دي

چه قشنگ نوشتي پلي جان...خوشا همان نديدن!:) واقعا هم گاهي همون بهتر که آدم نتونه جزييات زندگي رو ببينه...:( تاري ديد هم عالمي داره که شايد فقط عينکي ها ميفهمند...!!:دي

سلام.ممنونم از توجهتون...