وقتي آسمان ويران باشد و دل ناهنجار...نگاه هم معلوم است کم مي آورد... بايد و نبايد چه مي فهمد...از دل سر به راه نشده ي ما بعيد نيست هيچ نداند بايد و نبايد چيست...جاري شدن و جاري بودنِ نگاه درپي او هم -تنها او- گمان نکنم نبايدي داشته باشد! بر عکس من بايد هايش را بيشتر شنيده ام...ممنون از نگاه زيبايت غزل بانوي نازنينم :*